Η όψιμη ακροδεξιά λατρεία προς το Ισραήλ κι ο αντισημιτισμός της Αριστεράς
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα της έρευνας «Ακτινογραφία των Ψηφοφόρων» είναι η στάση της ελληνικής κοινής γνώμης απέναντι στο Ισραήλ σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την 7η Οκτωβρίου 2023, καθώς η κεντροδεξιά (ΝΔ) κι η ακροδεξιά (Φωνή Λογικής, Ελληνική Λύση και Νίκη), παραδοσιακά αντισημιτικές δυνάμεις στη χώρα μας, εμφανίζονται πλέον πιο φιλοϊσραηλινές από τα υπόλοιπα κόμματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2017 η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια στον αντισημιτισμό στην Ευρώπη με 67% ενώ φέτος το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί στο 50%, απηχώντας το διχασμό που προκάλεσε τόσο η αποτρόπαια επίθεση της 7ης Οκτωβρίου όσο και τα δεινά του παλαιστινιακού λαού από τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ.
Θυμίζω ότι όταν υπουργοποιήθηκε ο Μάκης Βορίδης, το ΚΙΣ προέβη σε διαμαρτυρία προς την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ ο Θανάσης Πλεύρης ήταν δικηγόρος του πατέρα του, διαβόητου αρνητή του Ολοκαυτώματος στη χώρα μας. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει ζητήσει δημοσίως συγνώμη για την προώθηση του βιβλίου του Κώστα Πλεύρη και την παλιότερη συνύπαρξή του με αντισημίτες. Τι έχει λοιπόν συμβεί-αλλάξει; Η τάση αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια ευρύτερη στροφή των συντηρητικών κομμάτων προς την ισλαμοφοβία. Οι μουσουλμάνοι είναι κατά κάποιο τρόπο οι νέοι «Εβραίοι» που απειλούν το δυτικό τρόπο ζωής. Οι επιθέσεις της Χαμάς παγίωσαν αυτήν την αντίληψη και οδήγησαν σε γενικεύσεις και υπεραπλουστεύσεις. «Όλοι οι Παλαιστίνιοι είναι κτήνη που αμφισβητούν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ», είναι ένα επιχείρημα που ακούμε συχνά από τους ακροδεξιούς φίλους του Ισραήλ στη χώρα μας. Συχνά, βέβαια, τέτοιου είδους αυθαίρετα αποφθέγματα συνυπάρχουν με διαδεδομένες αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας όπως ότι αριστερές ΜΚΟ και προοδευτικά, ανεξάρτητα ΜΜΕ ελέγχονται από τον Σόρος… Η τρικυμία εν κρανίω είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής.
Η καταπολέμηση του αντισημιτισμού έγινε άλλωστε πρόσχημα για την τραμπική μεταναστευτική πολιτική και το πογκρόμ κατά των ελίτ Πανεπιστημίων στις ΗΠΑ. Η μεσσιανική προσωπικότητα του Βενιαμίν Νετανιάχου, ακροδεξιού πολιτικού, που εμπνέει θαυμασμό για τη σκληρή εθνικιστική, μιλιταριστική πολιτική του, επίσης θα πρέπει να συνυπολογίζεται ως παράγοντας που ευνοεί τη φιλοϊσραηλινή στάση της ελληνικής Δεξιάς. Το δέος για την υποχρεωτική στράτευση των νέων, αγοριών και κοριτσιών, οι επιτυχίες στον τομέα των εξοπλισμών, της σύγχρονης τεχνολογίας και των μεθόδων των μυστικών υπηρεσιών συναρπάζουν όσους θα ήθελαν να δουν ανάλογα επιτεύγματα από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Παράλληλα έχουν βελτιωθεί σημαντικά οι διπλωματικές σχέσεις και η συνεργασία με το Ισραήλ στον ενεργειακό κι αμυντικό τομέα, με αποτέλεσμα να λαμβάνει μια διάσταση Ρεαλπολιτίκ η υπεράσπιση της πολιτικής του Νετανιάχου στη Γάζα: «καλός ο δικαιωματισμός κι η ευαισθησία για τους Παλαιστίνιους, βέλτιστα όμως τα εθνικά μας συμφέροντα». Σε αυτό το σημείο σημαντικό ρόλο παίζει η αντιπαλότητα Τουρκίας-Ισραήλ, που δημιουργεί διπλωματικό αυτοματισμό και μας τοποθετεί αβίαστα στο πλευρό του εχθρού του εχθρού μας. Έτσι σε ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων της κυβέρνησης και άλλων σχηματισμών του συντηρητικού χώρου θεωρείται θεμιτή η σιωπή του Έλληνα πρωθυπουργού για τα εγκλήματα πολέμου. Ενδιαφέρον έχει επίσης μια μικρή λεπτομέρεια, ότι στην συμβολική αποστολή για να σπάσει ο ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας, στην οποία συμμετείχε η ακτιβίστρια Γκρέτα Τουνμπεργκ, εντοπίστηκε…τουρκικός δάχτυλος και κρυφή χρηματοδότηση από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ΜΙΤ. Τέλος, αντιγράφοντας το εγχειρίδιο Τραμπ, πολλοί όψιμοι λάτρεις του Ισραήλ σπεύδουν να βαφτίσουν αντισημιτισμό οποιαδήποτε θεμιτή έκφραση αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη.
Από την άλλη πλευρά τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου στη Γάζα έχουν οδηγήσει σε αναβίωση του αντισημιτισμού στους κόλπους της Αριστεράς, καθώς παρατηρείται η αυθαίρετη ταύτιση Εβραίων και Ισραήλ. Στο παλιό στερεότυπο του Εβραίου καπιταλιστή που ελέγχει την παγκόσμια οικονομία, ήρθαν να προστεθούν οι νέες «αντι-αποικιοκρατικές» θεωρίες, που αντιμετωπίζουν το Ισραήλ της γης «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα», ένα σύνθημα που στην αντίπερα όχθη σηματοδοτεί την αμφισβήτηση της ύπαρξης του ισραηλινού κράτους. Ελάχιστοι αριστεροί ψηφοφόροι (ποσοστό 0,9-2,2%) δείχνουν την παραμικρή συμπαράσταση στο Ισραήλ, ενώ στα δεξιά κόμματα η εικόνα είναι πολύ πιο μοιρασμένη, ειδικά στη ΝΔ και τη Φωνή Λογικής (49 και 42,3% αντίστοιχα υπέρ του Ισραήλ). Στα μέσα Ιουνίου 2025 κόμματα της Αριστεράς και συλλογικότητες επέλεξαν να διαδηλώσουν υπέρ της Γάζας στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων στη Λάρισα, διευκρινίζοντας πάντως ότι «η επιλογή του χώρου γίνεται συμβολικά και σε καμία περίπτωση δεν στρέφεται κατά θρησκευτικών εκδηλώσεων της εβραϊκής κοινότητας»…Ιστορικός που έχει εκπονήσει μελέτη για τον αντισημιτισμό δέχεται επιθέσεις στα σόσιαλ μίντια από αριστερούς συναδέλφους της με την καταγγελία ότι «τα παίρνει από την πρεσβεία». Η διαδεδομένη σύγχυση μου έφερε στο μυαλό τα λόγια του πρώην δημάρχου Ιωαννίνων, Μωυσή Ελισάφ, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο μου είχε εκμυστηρευτεί πόσο τον ενοχλεί όταν τον ρωτούν για την…πατρίδα του το Ισραήλ, ενώ ο ίδιος είχε ελάχιστους συγγενείς εκεί και φυσικά ήταν Ελληνας.
