Συνέντευξη Eteron με τον Jonathan Coe [Βίντεο]

Jonathan Coe: «Aν δεν αναμετρηθούμε με τον Θατσερισμό, η ανισότητα δεν θα σταματήσει»

Ο βραβευμένος Βρετανός συγγραφέας Jonathan Coe, καλεσμένος των Εκδόσεων ΠΟΛΙΣ και του Eteron, λίγες ώρες αφότου συναντήθηκε με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες του, σε μία όμορφη και ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, συζήτησε με την δημοσιογράφο Ματίνα Κοντού με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Μπόρνβιλ. Το διαιρεμένο βασίλειο» (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ).

Ο Jonathan Coe που με τους χαρακτήρες και τις ιστορίες που «πλάθει» έχει καταφέρει να κερδίσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Eteron μιλά για τις προσωπικές αλλά και πολιτικές αναφορές που εντάσσει στο νέο του μυθιστόρημα, στο οποίο «ξετυλίγει» την ιστορία μιας βρετανικής οικογένειας, μέσα από εμβληματικές στιγμές για την Βρετανία και τον κόσμο.

Ο αγαπημένος συγγραφέας, που με την αιχμηρή πένα του «σκιαγραφεί» την πολιτικοκοινωνική κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο, αναφέρεται στην αυθαιρεσία της εξουσίας, καταρρίπτοντας όμως τη μηδενιστική και κυνική αντίληψη του «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι». Μία θέση, που σήμερα τείνει να βρίσκει ολοένα και περισσότερο γόνιμο έδαφος, όπως άλλωστε αντανακλά η εκλογή ηγετών που επενδύουν ρητορικά σε τέτοιου είδους, βολικές για τις επιδιώξεις τους, γενικεύσεις, συμβάλλοντας καθοριστικά στην περαιτέρω πολιτική και ιδεολογική από-ευθυγράμμιση των ανθρώπων.

Ακόμη, περιγράφει την επιρροή του Θατσερισμού στη Βρετανία, που όπως επισημαίνει, τόσα χρόνια μετά την εκλογή της Μάργκαρετ Θάτσερ ακόμη δεν έχει εκριζωθεί πολιτικά, παρά την εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία. Όπως εκτιμά μάλιστα ο ίδιος, «αν δεν αναμετρηθούμε με τον Θατσερισμό, η ανισότητα δεν θα σταματήσει».

Ο Jonathan Coe, επιστρατεύοντας την πολιτική σάτιρα, το καυστικό χιούμορ και εύστοχους παραλληλισμούς, επιλέγει να εμπερικλείει στα βιβλία του ταξικές αναφορές. Στη συνέντευξή του, εξηγεί ποιος ωφελείται τελικά από την διάσπαση της εργατικής τάξης και πώς ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εργαλειοποιούνται πολιτικά σε βάρος των αδύναμων, ως αναχώματα ταξικής αλληλεγγύης με στόχο την πόλωση.

Ο γνωστός μυθιστοριματογράφος επιχειρεί να εξηγήσει τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζουν τα βιβλία του στην Ελλάδα και με αφορμή μία από τις πολλές «δυνατές» στιγμές που μας χαρίζει (και) στο τελευταίο του βιβλίο, αναφέρεται στη διαφορετικότητα, που αντί για πεδίο αντιπαραθέσεων, αφορμή πολεμικής ρητορείας ή βίας, πρέπει επιτέλους να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου και ενίσχυσης του πλουραλισμού.

Εν κατακλείδι, υποστηρίζει πως είναι ώρα να μπει τέλος στην ένοχη σιωπή για όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία μας διαφοροποιούν και προτείνει να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτά χωρίς τον φόβο της απόρριψης και της ακύρωσης.