ΦΣ Άμπαλος: «Η πιο δυνατή στιγμή είναι αυτή λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, όταν μαζευόμαστε όλες, αγκαλιαζόμαστε και λέμε “καλό παιχνίδι”»
Η Ελένη και η Σεμέλη αγωνίζονται με την φανέλα της ΦΣ Άμπαλος. Συμμετέχουν στο project FootballON: More Than Goals του ETERON, μιλώντας για το πώς στήθηκε η ομάδα, για τις θηλυκότητες που αυτοοργανώνονται και απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο, για τη σημασία της ομαδικότητας.
Γιατί «Άμπαλος»; Ποια είναι η ιστορία πίσω από την ομάδα;
Γιατί ήμασταν στ’ αλήθεια άμπαλες. Φουλ, πάρα πολύ και πραγματικά άμπαλες.
Ελένη: Όλα ξεκίνησαν όταν ο Thomas, ένας από τους τρεις προπονητές μας, έστειλε ένα μήνυμα το Νοέμβριο του 2021: “Let’s build this football team, girls.” Στο group ήμασταν τότε τέσσερις γυναίκες: η Ιφιγένεια, η Χαρά, η Μαρίνα και εγώ. Φουλ άμπαλες με κανένα ποδοσφαιρικό παρελθόν αλλά όλες είπαμε πάμε!
Και κάπως έτσι, λίγους μήνες μετά, ανεβάζουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα στο Instagram. Η ημερομηνία: 13 Φεβρουαρίου 2022. Το μέρος: ένα γηπεδάκι 5×5 στη Νέα Σμύρνη. Το αποτέλεσμα: 30 γυναίκες (!!!), κάποιες τελείως άσχετες, κάποιες λίγο λιγότερο, όλες όμως με ακραία ενέργεια και όρεξη. Να μάθουμε, να παίξουμε, να τρέξουμε στο γρασίδι σαν μικρά παιδιά. Να κάνουμε, μωρέ, χώρο και για μας στο γήπεδο.
Από τότε, δύο φορές την εβδομάδα προπονούμαστε 20 γυναίκες μαζί, άλλες έρχονται άλλες φεύγουν, έχοντας πάντα μαζί μας τον Άλεξ και το Χρήστο. Και κάπως έτσι δεν είμαστε πια τόσο άμπαλες, αλλά ο άμπαλος παραμένει πάντα ΦΣ Άμπαλος.
Τι είναι το ποδόσφαιρο για την ομάδα, για σενα, πέρα από την προπόνηση και τα ματς;
Σεμέλη: Σίγουρα για την κάθε Άμπαλη θα σημαίνει κάτι διαφορετικό αν τις ρωτήσεις. Για μένα ξεκίνησε από μια ανάγκη για παιχνίδι, χαρά, ξεγνοιασιά και αλληλεπίδραση με άλλα άτομα. Οι μικρές συναντήσεις για παιχνίδι δυο φορές την εβδομάδα, εξελίχθηκαν σε μια ομάδα που πάνω από 20 διαφορετικές προσωπικότητες συναντιούνται και προσπαθούν να επικοινωνήσουν, να συνδεθούν, να συνεργαστούν, να οργανωθούν και να περάσουν καλά. Αυτό σιγά σιγά ξεκλείδωσε διάφορα πράγματα τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Πλέον υπάρχει νοιάξιμο και φροντίδα μέσα και έξω απ’ το γήπεδο. Είναι η μία για την άλλη και είναι πανέμορφο συναίσθημα να νιώθεις άνετα με την εαυτή σου, ορατή και αποδεκτή. Νομίζω πως η ανυπομονησία που νιώθουμε συχνά για την επόμενη προπόνηση τα λέει όλα.
Πότε ήταν το πρώτο σου παιχνίδι και πως εξελίχθηκε; Και έπειτα, ποιο είναι εκείνο το ματς που έχει χαραχθεί στη μνήμη σου, εκείνο το παιχνίδι που για κάποιο λόγο είναι «αξέχαστο» από το 2022 μέχρι σήμερα;
Ελένη: Το πρώτο παιχνίδι του Άμπαλου το έχασα. Δεν ήμουν εκεί. Και αυτό, εκτός από φοβερά στενάχωρο, θα είναι και το παντοτινό μου ΦΟΜΟ.
Ήταν με τον Αδέσποτο, τον Απρίλιο του 2023. Όπως μου είπε η Έλλη, όλοι ήταν τρομερά ενθουσιασμένοι. Είχαν έρθει φίλοι να δουν και να στηρίξουν, το κλίμα ήταν φανταστικό. Κάποιοι είχαν φτιάξει κι ένα πανό που αντί για ABALOS έγραφε ABOLOS – όχι επίτηδες! Ήταν αστείο.
Ήταν το πρώτο μας ματς, και αντί να χάσουμε – όπως όλοι περιμέναμε – κερδίσαμε! Και μάλιστα 3-0. Ε, και χάσαμε το μυαλό μας! Απίστευτη χαρά, δεν το πιστεύαμε.
Ποιο παιχνίδι μας έχει μείνει αξέχαστο; Είμαι σίγουρη, αν ήμουν εκεί, ακόμα κι αν δεν έπαιζα, θα έλεγα πως αυτό είναι. Σκέψου: μια ομάδα από άμπαλες, να βλέπει τις προπονήσεις ενός χρόνου να γίνονται φάσεις μέσα στο γήπεδο και να φέρνουν τη νίκη.
Αλλά πέρα από κάθε σκορ, για μένα, η πιο δυνατή στιγμή είναι αυτή λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Εκεί, κοντά στη σέντρα, όταν μαζευόμαστε όλες, αγκαλιαζόμαστε και λέμε «καλό παιχνίδι». Αυτή η αίσθηση της ομάδας είναι τρομερό δώρο. Δεν το αλλάζω με τίποτα.
Ποιο ήταν το πρόσωπο που σε έφερε κοντά στο ποδόσφαιρο; Συγγενής, φίλος, σύντροφος; Ήταν ίσως ένα προσωπικό βίωμα ή μια εμπειρία;
Σεμέλη: Μικρή πήγαινα για μπάλα με τον μικρό μου αδερφό και τον πατέρα μου. Ο αδερφός μου ξεκίνησε να παίζει σε μια ομάδα και πήγαινε συχνά με τον μπαμπά για ”έξτρα προπονήσεις”.
Μ’ άρεσε πολύ οπότε πήγαινα κάποιες φορές μαζί τους, μέχρι και αρχές Λυκείου που άρχισα δυστυχώς κάπως να ντρέπομαι γιατί ήμουν κορίτσι. Πλέον ο αδερφός μου έχει σταματήσει να παίζει σε ομάδα, εγώ ξεκίνησα να παίζω στον Άμπαλο και ο μπαμπάς μου δεν έχασε ποτέ την όρεξη να παίζουμε, οπότε είναι κάτι που ακόμα κάνουμε μαζί οι τρεις μας που και που.
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που δυσκολεύει περισσότερο την καθημερινότητα μιας γυναίκας να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ως άθλημα; Να παίξει μπάλα μαζί με άλλες κι άλλους;
Σεμέλη: Θα έλεγα πως αφενός είναι η κοινωνική πίεση που δέχεται και αφετέρου το γεγονός ότι δεν δίνεται πραγματικός χώρος στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη εικόνα αρρενωπότητας που συνοδεύει το άθλημα. Στερεοτυπικά, το ποδόσφαιρο θεωρείται ένα άθλημα που παίζουν άντρες και απευθύνεται σε άντρες, τόσο ως συμμετοχή όσο και ως θέαμα. Η ενασχόληση μιας θηλυκότητας με το ποδόσφαιρο, είτε σε ερασιτεχνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, συχνά συνοδεύεται από εμπόδια όπως αμφισβήτηση της ικανότητάς της, σεξιστικά σχόλια, επικριτικά βλέμματα, αλλά και από μια συστηματική υποτίμηση του γυναικείου ποδοσφαίρου συνολικά. Από την ελάχιστη προβολή στα Μέσα, τις ανισότητες στις αμοιβές, την απουσία εκπροσώπησης, μέχρι τα συχνά περιστατικά έμφυλης βίας και παρενόχλησης στον χώρο του αθλητισμού. Συνεπώς η κυρίαρχη κουλτούρα αρρενωπότητας στο ποδόσφαιρο δυσκολεύει την παρουσία και την έκφραση διαφορετικών ταυτοτήτων.
Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες θηλυκότητες να αυτοοργανώνονται, να διεκδικούν χώρο, να δημιουργούν ασφαλή, φροντιστικά και συμπεριληπτικά περιβάλλοντα. Σιγά σιγά διαμορφώνεται μια κοινότητα και αυτό από μόνο του είναι μια ”ήσυχη” αλλά ουσιαστική διεκδίκηση.
Τι ετοιμάζετε αγωνιστικά για το επόμενο διάστημα;
Ελένη: Αυτή τη στιγμή όλη μας η προσοχή είναι στο UFA Champions League, που ξεκινάει στις 4 Μαΐου, και θα το φιλοξενήσει ο Minotavros Soccer Club, που είναι και το σπίτι του Άμπαλου τα τελευταία χρόνια.
Το UFA σημαίνει United Football Amateurs και είναι το πρώτο πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουμε – αλλά και το πρώτο που διοργανώνουμε. Πιστεύω θα πάει τρομερά! Το σημαντικότερο είναι πως είναι ένα πρωτάθλημα ανοιχτό, συμπεριληπτικό, με ομάδες που παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού, αλλά και με πάθος. Πιστεύω πως θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο το community του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου γυναικών.
Λίγο πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, στα μέσα Ιουνίου, ο Alex και ο Thomas ετοιμάζουν ένα τριήμερο τουρνουά-έκπληξη, με ομάδες από όλη την Ευρώπη που θα έρθουν στην Αθήνα για ποδόσφαιρο!
Ανυπομονώ να κατεβαίνω στο γήπεδο με τις φίλες μου και να παίζω μπάλα. Ελπίζω να σας δούμε εκεί!
